Wat as…

In dien laeve kómme döks ‘wat-as’ vraoge veurbie. Euver ‘t algemein höb ich dao neet zoeväöl mei. Wat haet ’t namelik veur zin óm nao te dinke was se zous doon, as se väöl geld zous winne? Wieväöl miense oppe Ruiver kriege dao noe mei te make? Die kans is zoeë klein.

Op fieësjes kwaam ouch waal ens de ‘wat-as’ vraog: ‘wat zou se doon, as se dich as prins vraoge’ veurbie. Ouch zo’n vraog wao de kans klein van is.
En hoewel det gen vraog is wao ich lang biej sjtil bleef sjtaon – ‘ich wil namelik neet per sé in ‘t middelpunt van de belangstelling sjtaon en väöl verplichtingen, det is nieks veur mich – verangerde mien antjwaord in de loup der jaore waal nao ‘wae wet’.

Want zègk noe ierlik; binne de vastelaovend is d’r is gen hoeëgere ier den Prins te zien same mèt dien adjudante. ‘n Eige oetkómme, de Prinseresepsie, gruuëts dao baove op diene Prinsewage in de optoch en ‘n emotioneel Windjbuujelsjtrieke op vastelaovesdinsdig. En det zien pas ‘n paar dinger die onvergaetelik gaon zien, höb ich begrepe. Neet veur nieks zien d’r talloze prachtige liedjes euver ‘t Prinssjap gemaak…

Dus toen pas, totaal onverwachs, de Prinsekemissie op de stoep sjting om de ‘wat-as Prinsvraog’ te stelle, zei miene kop det ich d’r ‘ne nach euver mós sjlaope maar mien vastelaoveshert had al lang keihel ‘jao’ gesjriewd.

Gaef ’t door!

De nieje en zien adjudante!