Ein van de vuele, sjoeëne dinger van Prins van de Windjbuujels zien, is det ‘t neet ‘n paar waeke of maondje duurt maar ‘n gans kalenderjaor. Neet allein höbbe mien adjudante en ich daodoor nog vuul óm nao oet te kieke, ouch blief det ‘t Prinssjap laevendig haje. Hoewel det eigelik bienao vanzelf geit…

Aangesjpraoke waere mèt hoeëgheid (wat veur mich neet per se hoof), vergaderinge as gas-besjtuurslid van de Windjbuujels maar veural as ich in hoes de trap op loup. Dao lik namelik ‘n kamer vrie, ‘n saort logeerkamer die door mien vrouw Anneke ouch waal gebroek waert as mien gesjnurk weer ens neet te harden is. Dae höbbe veur nao de Vasteloavend ingericht as ‘Prinselike logeerkamer’. Ich zal uch d’r ens in meinimme…

Uiteraard hange aan de moere foto’s en posters van ós as trio én de proklemasie dae mich duit dinke aan wie sjiek de Sjleuteleuverdrach in ’t gemeintehoes waas. Maar ouch ’n aantal plenkskes en zelfs ’n straotnaambördje mèt miene sjpreuk. Verder ’n flink aantal medalies van angere hoeëgheden die mien gedachte truuk laote gaon nao al die prachtige resepsies. Metein in ’t oug sjpringk ós eige medalie, gemaak door Eline, mèt al die details euver ’t trio van 2023.

Miene mantjel, blouse en sjaal hange keurig op ’n paspop, röstig wachtend op ’t moment det ze weer aangetrókke gaon waere. De witte handsjoon, die nao iddere Vasteloavesdaag neet mier zoe wit oetzoge, ligke d’rnaeve. En natuurlik de vaere, inmiddels lichtelik gekneus omdèt ich nao de Prinsenfoto in de Maaspoort hevig mós toiletteren en neet in de gate haaj des se veurzichtig mós zien mèt ’t sjloete van ’n deur in ’n dergelik kleine ruumte.

In de hook sjteit ‘ne kas vol cadeaus, variërend van ’n EHBO-köfferke veur Ierste Hulp Biej Carnavalskaters, ganzevaere en inkpötjes, beerviltjes, miniatuurvrachtwages én zelfs ’n heus Prinselik riejbewies (det helaas op 11-11-2023 weer verlöp). Óngeraan in dae kast nog ’n aantal Windjbuujelmagazines die ich nog geregeld zal gaon doorblajere en ‘ne groeëte bak mèt talloze kaarten mèt felicitaties, dök mèt ‘ne zier persuunlike boeëdsjap d’rop.

Op de vinsterbank prieke ’n aantal knutselwèrkskes van de kinjer van Pinkeltje en ‘ne miniatuurprins van mien euverbure van PSW, die ich mèt de Vasteloavend nog dök taege ’t lief bön geloupe.

Verder nog de krat beer van de femilie Martens die veur bienao weggegoeid haje, neet weitende dèt d’r ‘n fors geldbedraag in versjtop zoot. De verdere veurraod drank dae veur as trio gekregen höbbe en vervolgens keurig verdeild (Maurice én ich get mier as Jasper, de vaster), is in mien geval inmiddels bienao op. Ouch genete kèn se immers ’n gans jaor.

Soms betrap ich michzelf d’rop dèt ich ff nao binne kiek, mèt ‘ne glimlach op mien gezich. Ich haop det ich det kómmende jaore nog regelmaotig blief daon.

Prins Mark I – Neet te besjrieve!